Anneler günü bizim üzerimizde büyük emekleri olan, bizim yaşamımıza imzasını atmış insanları onurlandırmak için bir bahane belki de. Onlar bizlerin yaşamının büyük bir dilimini kapsayan kişiler. Onları hem yaşarken hem de sonrasında unutmamak en önemlisi. Sevgi ölçüsünün tutturulamayacağı tek alan bu bence!
Annem yirmi sekiz yıl önce aramızdan ayrıldı ama benim ona olan sevgim ve özlemim geçen onca zamana rağmen pek değişmedi. Ölenle ölünmüyor biliyorum ama onu sevgiyle anmak da benim için bir ibadet. Bu duygularımı belirten dizelerimi paylaşmak isterim. Tüm annelerin anneler günü kutlu olsun.
Nasıl çözeceğiz
Bu gönül yorgunluğunu
Nasıl dindireceğiz
İçimizde kopan fırtınaları
Nasıl susturacağız
Sevdiklerimizin ardından
Sızlayan yüreğimizi
Nasıl sindireceğiz
Yaşadığımız acıları
Nasıl üzüntü olmaktan çıkaracağız
Hep onları hatırlamayı, düşünmeyi
Duygusuz değilim,
Göstermemeye çalışsam da
Ruhsuz değilim
Duyarsız davranıyor gözüksem de
Ama dinmiyor içimdeki özlem
Susturamıyorum hasretimi
Dindiremiyorum gözyaşlarımı
Küllendirmiyor geçen zaman
Ruhumun derinliklerindeki o derin acıyı
Biliyormusun hiç hazır değildim
Ne kadar biliyor olsam da gideceğini
Yaşayacağımı sensizliği
Ama tükenince çareler
Kabulleniyorsun hiç istemeden
Bekliyorsun umutsuzca olacakları
Takip ediyorsun
Yuvarlanan zamanı
Yine de kalbinin derinliklerinde
Olmayacağını bile bile
İstiyorsun tersine çevirmeyi herşeyi
Atılan son kürek toprakla
Gerçeğe dönüşüyor
Hayal olmalı bunlar dediklerim
Canım, birtanem anneciğim
Neredesin sen şimdi
22 Kasım 2007
