Biraz önce ‘Aşk tesadüfleri sever’ filminin Bülent Ortaçgil tarafından yazılıp bestelenen ‘Eylül Akşamında’ şarkısında birşeyi fark ettim. Bu şarkı İstanbul Kadıköy’de yaşayanların bilebileceği ayrıntıları yani resmen Kadıköy’ü anlatıyor. Bostancı dolmuş kuyruğu, Köhne, Kadıköy vapuru.
Kalamış’ta bulunan Köhne ise benim her zaman hasretle hatırladığım salaş bir kahvedir. Ancak belirli bir yaşa gelmiş ve Kadıköy’de oturmuş kişilerin bildiği bu yer bir çok şarkıda ve hikayede de yer almıştır. Ben de orada yıllarca oturdum, havasını kokladım, o ilginç ambiyansı yaşadım.
Bu duygularımı da bir şiirle dile getirmeye çalıştım. Bunu şimdi sizlerle paylaşmak istiyorum. O güzel yıllarda aynı zamanda Köhne’de, belki de Mazhar, Fuat, Özkan ve Bülent Ortaçgil ile yakın masalarda oturmuşuzdur. Olamaz mı olabilir.
Görsel Ali Altıner
Kalamış’ta eski vapur iskelesinin
Hemen girişinde
Köhne adı verilmiş bir yer
Karşılardı yürüyenleri
İsmine yakışan bu salaşlık eskilik
Bir nebze bile
Rahatsız etmezdi oraya gelenleri
O hasırlı çardağı saran
Sarmaşıklar değildi biliyorum
Belki turuncu borazan çiçekleriydi
Belki de çitlembiklerdi
Adı üstünde Köhne burası
Tanırdı herkes birbirini
Nasıl unuturum
Yarısı kumlar üzerine yerleştirilmiş
Eskimiş ve kararmış
Tahta iskemleleri
Çakılarla kazınmış tahta masaları
Sıklıkla tazelenen demli çayları
Uzun boyunlu şişelerden içilen
Soğuk biraları
Neşemizi hiç bozmayan
Kurbağalıdere’den gelen ağır kokuları
Hatırlıyorum da
İskelenin diğer yanında
Denize girenlerin neşeli sesleri arasında
Kumluğu mesken edinmiş
Kefal sürüleri sıçrardı sudan
Moda burnundan güneş batarken
Serinlik yayılırdı bir anda çardağa
Kırmızıya boyanmış dalgalar
Sığlığın koynunda demirlemiş sandalları
Yalayıp geçerdi usulca
Şimdi yok artık o iskele
Ne kefal balıkları sıçrıyor denizde
Ne de Köhne var
Gözlerimin önünde
Sadece hatıralarım canlı içimde
23 Temmuz 2012
