Aynı Oyun

Her sabah sanki yeni baştan doğuyormuşum gibi

Gözlerimi öylece açıveriyorum dünyaya

Hiçbir şey hissetmeden

Bir şeyler beklemeden

Mahmurluktan kurtulup kendime gelirken

Ne olduğunu bile anlayamadan

Koşmaya başlıyor zaman

Aynı şeyleri yaşarken

Benzerlikler vakit geçirmeden dikiliyor karşıma

Gün renklenirken

Maviler hükmetmiyor sonsuzluğa

Yeşil bezemiyor dünyayı güzelliklerle

Beyaz yeşertmiyor umutları

Akşamüzeri geçen bir günün ardından

Yine değişiyor günün renkleri

Artıyor yavaşça koyuluklar

Etrafı sessizce kaplıyor umutsuzluklar

Gün batarken

İçimi sessizce kaplıyor mutsuz duygular

Bu gün neler oldu, ne değişti hayatımda

Diye yaşananları sorgularken gizlice

Gece olunca sanki ölüyorum yine

Yatakta yine son buluyor bu günlük umutlar

Bitiveriyor heyecanlı yolculuklar

Yaşam bu mu olmalı bilmiyorum

Ama ben artık yoruldum

Her gün aynı oyunu oynamaktan

Hayat sen yorulmadın mı

Bu oyunu bana tekrar tekrar oynatmaktan