Bilinç ile bilinçaltı, ruhumuz ve biz yani bu ikililerin gizemi ve bitmeyen savaşı hep ilgimi çekmiştir. Bu şiirin çıkış noktası da orada olduğunu iyi bildiğimiz ama hiç doğrudan irtibat kuramadığım bilinçaltı ile var olduğundan hiç şüphe duymadığım ruh. Yine kendimce bir şeyler çiziktirmişim, bakalım sizlere ne kadar hitap edecek?
Siz ve ben
İçimdeki siz
Belki büyümeyen bir çocuk
Belki de değil ama
Hep olmadık zamanlarda
Umulmadık bir yerlerde
Çıkıveriyorsunuz karşıma
Gözümü alan güneşin ışığında
Başıma düşen bir yağmur damlasında
Gizlenerek dalıyorsunuz
Aklımın ulaşamadığı karanlıklarına
Evet eminim
Siz sevinçleri yüklerken yüreğime
Umutsuzluğu da
Kolayca yerleştirebiliyorsunuz
Hayallerimin en derinlerine
Bazen de hiç çekinmeden
Bırakıveriyorsunuz beni
Karmakarışık bir durumun tam ortasında
Bense garibim
Dönüp duruyorum oradan oraya
Yarattığınız bu keşmekeşin içerisinde
Neler olduğunu bile bilemeden
Aklım başka yerde, gözlerim boşluklara takılmış
Takılıp kalıveriyorum bir yerlerde
Siz ve ben
Bir bütünün iki yarısı
Böyle neler yaşıyoruz
Aynı bedende ki
Farklı dünyalarda
5 Temmuz 2012- Gürcan Şen, PhD
