Bazen yaşamda ilerlemeyen bir şeyleri görüp, hayatı sanki durmuş gibi hissediyorum, ister istemez kafam karışıyor. Aslında bu çok doğal bir şey, hep hareket halinde olacak değiliz ama her insanın kendince geliştirdiği bir yaşam tarzı var. Bazılarımız yerinde bile duramaz, bazılarımız ise ataleti sever. Hiper aktif biri hiçbir zaman olmadım ama oturmak da pek bana göre bir şey değil. Sürekli bir şeylerle uğraşmalıyım, durmak kitabımda yok sanki. Pazarlık makine durana kadar, o zaman her şey bitecek. Şimdilik yazmaya ve harekete devam, işte yeni mısralar.
Ara
Umutlar
Arkasına bile bakmadan çekip giderken
Yeşermiş hayalleri de
Kökünden söküp götürürmüş
Bilmezdim bunları
Belli ki sona erdi bir şeyler
Belki bir ara var hiç anlamadığım
Bileğime dokunuyorum, nabzım var
Görüyor, duyuyor ve hissediyorum
Evet, farz ediyorum bu bir ara
Zil yeniden çalınca
Yeni bir yerde olacağım
Yeniden bir hayat başlayacak
Öğrenilecek bir şeyler yeni baştan
Tapusuz bu yaşamda
İnanıyorum
Her köşe yeni bir dönemeç
Ölü toprağı serilse de üzerime
Biliyorum
Umut tohumları içeride canlı bende
Günü gelince kendiliğinden yeşerecek
Derinlerde bir yerlerde
