Büyükdere

Rahmeti annem Büyükdere’lidir. Onun bizlere anlattıkları olaylardan yola çıkarak yazdığım bu dizelerde yaşanan zamana ve olayların bir kısmına ben de şahit oldum. Yan komşularımız olan rum ailelerini, Tahlisiye’de denize girişimizi, Beyaz park gazinosunu, Tellibaba ve oradaki piknikleri, vapurları ve eski Magirus otobüsleri ve bomboş olan o yeşil tepeleri bugün gibi hatırlıyorum. Sucu Durmuş’un teneke damacanaların kapağını açtığı zaman çıkan ses bile kulaklarımda. Dağın taşın evle dolduğu bu günlerde her şey güzelliğini kaybediyor, Allahtan iyi bir hafızam var da o günleri mutlulukla anımsıyorum. Yaşım ilerliyor, sağlığımı kaybedip unutmadan bütün bunları yazmak istiyorum. Ben yazarken keyif aldım, umarım sizler de okurken bana ortak olursunuz.

Büyükdere, Dereiçi

Vakti zamanında

Boğazın bu sakin sessiz köşesinde

Ne olduğu, kim olduğu önemli olmayan

Bir avuç Büyükdere’li

Paylaşırdı yaşamı hep birlikte

Aynı vapur götürürdü onları Eminönü’ne

Aynı otobüsle aşılırdı Hacıosman yine

Yemyeşil boş tepelerin altında

Girilirdi denize Tahlisiye’de

Getirirdi içme suyunu damacanalarla Durmuş eşeğiyle

Akşamları Beyaz park gazinosu

Etrafı çepeçevre dolu kayıklarla

Güzel nağmeler oynaşırdı yakamoz eşliğinde denizle

Hafta sonları Tellibaba da piknikler

Bentlere atlı arabalarla gidişler

Oyunlar, eğlenceler ve neşe

Yüzler gülerdi beraberce

İşte böyleydi eski Büyükdere

19 Ocak 2008