Hatırlıyorum da çocukluğumda, babamın anneme birgün olsun seni seviyorum dediğini kulaklarımla hiç duymadım. Hadi mahrem hayatları diyelim ama anne ve babamın bizlere yani çocuklarına da sevgi sözcükleri kullandığına rastlamadım.
Gel zaman git zaman günlük yaşamımızda televizyon denen bir şeyle tanışıldı. Yabancı özellikle Amerikan dizileri seyredilirken sevgi ve seni seviyorum sözlerini şaşkınlıkla öğrendik. Esasında daha da şaşırtıcı olan ebeveynlerimizin bunu öğrenip bizlere karşı bolca kullanması oldu.
Büyüklerimiz bu dizileri seyredene kadar bunca sene kendilerini ne tür bir baskı altında hissediyorlardı?
Düşünüyorum da bu tür duygu ifade eden kelimeleri kullanmakta ya zorlanıyorlardı ya da gerçekten nasıl kullanacaklarını bilmiyorlardı. Böyle sevgi kelimelerini annemden hele babamdan duymayı ölsem aklıma getirmezdim. Şimdi gelin de bu dizilerin kötü olduğunu söyleyin, yemin ediyorum ben demiyorum ayrıca demem de.
Bizler de yaşanılan bu rahatlıkla zaman içinde kendimizi daha kolay ifade etmeye başladık. İçimizden geçen sevgi sözcüklerini rahatlıkla söyler olduk. Erkek adam bunu yapmaz, şunu söylemez gibi safsatalar da enazından benim kafamda son buldu. Bizler erkek kadın sadece insanız, bir bütünün iki yarısıyız ve üstelik güçlerimiz de eşit. Ben kendi adıma böyle düşünüyorum ve karıma duygularımı ifade eden mısraları bile severek yazabiliyorum. Onbeş şiirini okurken bana eşlik eder misiniz?
Hatırlıyor musun?
Gecenin ilerlemiş bir saatinde
Sokak arasındaki o küçük kafede
Bana âşık olmadığını söylemiştin
Bir Eylül akşamı Kaş’ta
Ne kadar hayal kırıklığı yaşamıştım
Şimdi tam hatırlamıyorum ama
Sonra elimi tutup, gözlerimin içine bakarak
Beni çok sevdiğini fısıldamıştın yavaşça
Aradan on beş yıl geçiverdi anlamadan
Acılar, mutluluklar
Bolluklar, yokluklar yaşandı bir arada
Biz hep içimiz titreyerek söyledik sevgimizi
Duygularımızın rüzgârında
Şimdi değiliz Kaş’ta
Yaşamıyoruz günbatımlarını Kekova’da
Gözlerimiz maviliklerde boğulmuyor Kaputaş’ta
Uçsuz kumsalda koşturmuyoruz
Kumlar üzerinde Patara’da
Seyretmiyoruz ışıklarını Meis’in limanda
Ama ilk günkü gibi seviyorum ben seni
İçim titreyerek hâlâ
09 Temmuz 2008
