On beş şiirini okurken bana eşlik eder misiniz?
Hatırlıyor musun?
Gecenin ilerlemiş bir saatinde
Sokak arasındaki o küçük kafede
Bana âşık olmadığını söylemiştin
Bir Eylül akşamı Kaş’ta
Ne kadar hayal kırıklığı yaşamıştım
Şimdi tam hatırlamıyorum ama
Sonra elimi tutup, gözlerimin içine bakarak
Beni çok sevdiğini fısıldamıştın yavaşça
Aradan on beş yıl geçiverdi anlamadan
Acılar, mutluluklar
Bolluklar, yokluklar yaşandı bir arada
Biz hep içimiz titreyerek söyledik sevgimizi
Duygularımızın rüzgârında
Şimdi değiliz Kaş’ta
Yaşamıyoruz günbatımlarını Kekova’da
Gözlerimiz maviliklerde boğulmuyor Kaputaş’ta
Uçsuz kumsalda koşturmuyoruz
Kumlar üzerinde Patara’da
Seyretmiyoruz ışıklarını Meis’in limanda
Ama ilk günkü gibi seviyorum ben seni
İçim titreyerek hâlâ
09 Temmuz 2008
