Hepimiz çok karşılaşmışızdır, kendimizi günlük bir ritme kaptırırız ve farkında olmadan monotonluğun pençelerine düşeriz. Günlük işlerin peşinde koştururken, değil kendimizi düşünmek, hayallerimizi bile unuturuz. Siz hiç istemeseniz de olaylar sizi pençesine alıp koparır götürür bir yerlere. Debelenirsiniz, deli gibi uğraşırsınız ama geldiğiniz noktaya baktığınızda kendinizi yine ilk başladığınız noktadaymışsınız gibi görür öyle hissedersiniz.
İşte böyle bir ruh haliyle bende yansıyan sözcükler şöyle.
Zaman aynı
Koparılamıyor bağlar dünle
Çekemiyor kimse kendini hayallerindeki yarına
Sıkışıp kalmak buysa zamanda
Zaman aynı zaman
Günler aynı günler
Zaman aynı
Günler aynı
Arada bir gaflet uykusundan silkiniveriyorsun
Birden süratle yol almaya başlıyorsun bir boşlukta
Yel gibi uçuyorsun sonsuzluğa soluk soluğa
Durunca fark ediyorsun ki umutsuzca
Zaman aynı zaman
Günler aynı günler
Boşa dönmüş akrep yelkovan
Amaçlarına ulaşmamış çabalar
Hayaller hayatlar
Hayatlar hayaller
Uçup gidivermiş yaşamlar
İçi boş hayaletlere dönüşmüş
Tüm güzel insanlar
Zaman aynı
Günler
4 Haziran 2008
