Karanlıktan umuda

Hastalık ve ölümün çok yakınımızda olduğunu hissetmek, bununla başa çıkmak kolay değil. Endişe ve korkuyla kendimizi dinlediğimiz zamanlar tabii ki oluyor, korkuyla elimizdeki vitaminlere saldırıyoruz. Bunları atlatınca da severek yaptığımız işlere dönüp mutlu olmaya gayret ediyoruz.

Bugün yaşanan sessizlik ve bekleyiş içinde tek isteğim biraz umut. Bu kadar karanlığın içinde ona gerçekten ihtiyacım var. Sizleri bilmiyorum ama ben nedense umutlu olmak istiyorum kendi içimde. Tabii ki her şeyi yaşayıp göreceğiz ama içim başka şeyler söylüyor nedense.

Görsel:Elif Banu Şen

Şimdi karanlıkların içinde kaybolduk

Görünen bir çıkış da yok

Biliyorum tatlım, sil gözyaşlarını

Görmüyor musun bu bir yaşam oyunu

Ağlama çaresizliğimize

Anlamıyor musun bu bir sabır imtihanı

Aldanma gördüklerine

İnanma görünmeyen bir şeylere

Bilmiyor musun güneş hep orada bir yerlerde

Çarpan yüreğinin sesini duyuyor musun?

Yanaklarından süzülen yaşların tuzunu hissediyor musun?

Görüyor musun bak, can hala bedende

İçten içe direniyor tüm gücüyle bir şeylere

Teslim olmuyor karanlığın gölgelerine

Ağlama bebeğim

Yaşam geri dönecek yine bize

Biz onu hiç kaybetmemiştik ki

Saklanmıştı biz görmeyelim diye

Bilinmeyen gizli bir köşeye