Yaşanan film

Filmler hayatlardan çıkıyor, hepimiz dünyaya gözümüzü açtığımız andan itibaren bir senaryonun konusunu oluşturuyoruz. Milyarlarca insan ve onların gizli senaryoları kendi yolunda sessizce ilerliyor. Bizler anlık olarak yaşayarak oynuyoruz ama bir an bile ötesini bilemiyoruz. İşte bu meçhul karanlık yol kendisini bir anda mısraların içinde ifade etmeye başlıyor.  Bunu sizlerle Atatürk’ü saygı, sevgi ve minnetle andığımız bu günde  onun görseliyle birlikte paylaşmak istiyorum.

Görsel: Pinterest

Başı sonu olmayan

Uzun soluklu bir film

Her gün her dakika her an

Durmadan dinlenmeden çekiliyor her yerde

Ortada öyle görünen kameralar yok

Görüntüler gözler önünde

Sesler kulaklarda

Hissedişler tenlerin dokunuşlarında

Kayıtlar hafızalarda yerleşiyor

Ne hikmetse!

Bu öyle bir senaryo ki

Roller gizlice yazılmış

Kader denilen o derinliklere

Büyüklerin hadi demesiyle

Farkında olmadan başlanıyor rollere

İhtiyaç da yok ışığa ve makyaja

Dekorlara ve hatta özel bir yere

Korku olmadan oynanmaya başlanıyor öylece

İhtiyaçlar ve merak ön plânda sadece

Günler geçtikçe kapris öğreniliyor

Kıskançlık yerleşiyor benliğe

Sevgi etraftaysa

Yerleşiveriyor sessizce kalplere

Büyüme teması eşliğinde

Rekabet, kıskançlık yeşeriyor zeminde

Başarı çiçekleri yanında

Umutsuzluk dikenleri de yükseliyor

Gözün görebildiği yerlerde

Bazen

Sevgiler, aşklar haykırılarak anlatılıyor

Romantik bir müzik eşliğinde

O güzel menekşe gözlere

Bazen de

Hayal kırıklıkları ile gönül yaraları

İyi edilmeye çalışılıyor kadehlerde

Kendimize olan inancımız eksildiğinde ise

Endişe korku ve hüsran

Çekiveriyor insanı

Umutsuzluk girdabının derinliklerine

Hırs, tutku ve nefret ile

Yürünürken uçurumların köşelerinde

Korku çanlarının sesleriyle

Çıkılabiliyor en yükseklere

Yaşanan filmler hayatlar

Görünmeyen bir sahilde bitiveriyor

Son yazısı ile

Işıklar yanarken

Seyirciler boşaltıyor salonu sessizce

Derinlerde ise

Başka filmler başlıyor belki de

31 Temmuz 2012