Yeni yıla mutlu girmek

Nedensiz uyandığım gecelerin bana hazırladığı sürprizleri severim. Dün akşam saat dörde doğru uyuyamayıp yataktan kalktım. Yaşım ilerledikçe hareketsizlikten vücutta ağrılar da başlıyor. Yapacak bir şey yok, hayat böyle bir şey işte. Kalkıp bilgisayarımı açtım ve uyku sersemi interneti açıp blog ve hesaplarımı kontrole başladım.

Yayınladığım Matmazel Klara’nın evi isimli çalışmaya önceden tanımadığım bir kişiden gelen yorumu gördüm. Açıp okumaya başladım,

Gürcan Bey, çok güzel bir yazı olmuş, kaleminize sağlık. Ben Trakya Üniversitesi Sanat Tarihi III. sınıf öğrencisiyim, ismim Elif U. Matmazel Klara’nın Konağı ile ilgili bir ödev hazırlıyorum da acaba elinizde konağın tahrip olmadan önceki haline ait bir fotoğraf var mıdır?

Gecenin bir yarısı böyle bir yorumla karşılaşmak beni resmen silkeledi, yarı uyuklarken uyanıverdim. Çalışmalarımla ilgili olarak aldığım böyle ilginç geri dönüşler beni her zaman mutlu ediyor. Yorum yapan kişiyle aynı paralelde olmak için bu yazıyı açıp yeni baştan okudum. O arada aklıma daha önce yayınladığım Aslında anılar değil isimli başka bir çalışmam geldi. Üşenmeyip o yazıyı da bulup açtım, arzu ederseniz sizler de dönüp o çalışmaya ulaşabilirsiniz.

Üniversiteden arkadaşım olan Şükrü, yazılarımın da sıkı bir takipçisidir, yayınladığım çalışmalarımı neredeyse benden daha iyi biliyor. ‘Sen tanıdığım en iyi anı yazarısın,’ diyordu. İşte ona cevap olarak bu yazıyı kaleme almıştım.

Şöyle yazmıştım,

“Aslında benim yazdıklarım sadece anılarım değil, yaşadığım zaman diliminde çevremde gördüklerim, yaşam biçimleri, kültür ve yaşam tarzı. Onları doğru biçimde aktarabilmek, insanların dimağlarında küçük bir parantez açabilmek önemli! Yapmaya çalıştığım, kişileri eğer yaşadıysa koşturmaca içinde unuttuğu o günlere götürebilmek, gözler önüne o günleri hoş bir tebessümle getirebilmek. Genç nesile de toplumda var olan ama şimdilerde önemsenmeyen kültürel alt yapıyı hatırlatmak. Bütün gayretlerim bu yönde, eminim okuyucular da konuyu bu şekilde görüp değerlendiriyorlardır.

Bir anıyı okurken çocukluğunuzun geçtiği eski mahallenize gidebiliyor musunuz? O günlerde hissettiklerinize ulaşabiliyor musunuz? Sınıfınızda arkadaşlarınızla ve öğretmeninizle birlikte, bir bayram, bir resmigeçit, bir aile ortamı içinde kendinizi hatırlayabiliyor musunuz? Sokaklarda, ağaç tepelerinde, çayırlarda benimle birlikte koşturabiliyor musunuz? Pikniklerde yere serilmiş kilimler üzerinde kendinizi kardeşinizle yumurta tokuştururken hayal edebiliyor musunuz? İşte önemli olan bence budur.

Ben kendi adıma iyi bir okuyucu ve gözlemciyim, fotografik hafızam da en büyük yardımcımdır. Sizlere aktardıklarım aslında benim anılarım değil. O anların zihinde çekilmiş fotoğrafları ve aralarına serpiştirilmiş kişisel yaşanmışlıklardır. Sizi de okurken benim yaptıklarım, iyi ya da kötü yaşadıklarım değil olaylar yaşanırken içinde bulunduğum ortam, çevre cezbediyor olabilir. Ben zihnimin, onu zaman içinde kendince kaydettiklerinin sadece basit bir anlatıcısıyım, ne eksik ne fazla.”

Yazıyı yeniden okuduktan sonra 22 Ocak 2020 tarihinde yayınladığım bu çalışmada ne kadar isabetli şeyler yazdığımı fark ettim.  Kendi adıma bakmayı değil görmeyi seviyorum, gördüklerimi de doğru hatırladığım zaman benden mutlusu yok. Bu şekilde hatırlayıp kaleme aldığım, Edirne’de ailemle bir süre yaşadığım ‘Matmazel Klara’nın evi de kültür mirası eser kapsamına alınmış ve üniversitenin sanat tarihi bölümünde ödev konusu olmuştu.

Görsel: Elif Banu Şen

Benden cevap bekleyen Elif Hanıma hemen cevap yazmak istemedim. Konuyu irdeleyip doğru bir şekilde yardımcı olmayı amaçladım. Fazla düşünmeden bilgisayarı kapatıp tekrar başımı yastığa koydum ama içim rahat etmedi. Yeniden kalktım, kendime önce sıcak bir çay yaptım ve sabahın beş buçuğunda cevap yazmaya başladım.

“Günaydın Elif Hanım,

Mesajınızı okuyunca şaşırdığımı ifade etmeliyim. Öncelikle çok naziksiniz, teşekkür ederim. Matmazel Klara’nın evinde 1965-66 yıllarında oturduk. Bu günlerle ilgili anılarımı da birkaç çalışmamda yazdım. Bu günlerde herkesin elinde fotoğraf ve video çeken telefonlar var ama o yıllarda fotoğraf makinesi olanlar parmakla gösterilirlerdi yani zengin işiydi. Fotoğrafçılar gerektiğinde evlere çağrılır ve poz verilip fotoğraf çektirilirdi. Bu anlattıklarım şimdi siz genç arkadaşlara çok komik geliyordur ama hayat maalesef böyleydi. Matmazelin evinin dıştan çekilmiş fotoğrafı elimde yok, sadece sünnetimiz zamanında arka odada çekilmiş bir kaç siyah beyaz resim var. Ben yine de fotoğrafları kutudan çıkarıp karıştıracağım ama olmadığını düşünüyorum. Matmazel Klara’nın evini 2020 yılında gidip yeniden gördüm, resmi zaten yazıda görmüşsünüzdür. Blogda toplam altı çalışmada Matmazelin evi ile ilgili anlatımlarım var. Bunlar, Masal gibi-12-1965, Masal gibi 13-1965-2, Masal gibi-14, Rita ve Matmazel Klara’nın evi. Blogda bulabileceğiniz bu çalışmalarda da evin yerleşimi ile ilgili ipuçlarını bulacağınızı düşünüyorum. Ödevinizde başarılar diliyorum, eğer bir fotoğraf bulursam da size en kısa süre içinde iletmeye çalışacağım. Ben de bu ilginizden bir çalışmamda müsaadenizle söz etmek isterim. Kolay gelsin, şimdiden iyi yıllar diliyorum. Selam ve sevgiler…”

Mesajı göndermem altı buçuğu bulmuştu, ondan sonra da kendime kahve yapınca uykuyu unutup güne başladım. Üniversiteli arkadaşın mesajı hoşuma gitmedi desem yalan olurdu. Eskiden bankacılıkla ilgili yayınlanan makalelerim kaynak olarak kullanılmıştı ama eski bir evle ilgili yazdığım hikâye, işte bu çok ilginçti. Bu güzelliği bir yazıda kullanmak için Elif Hanıma zaten iznini sormuştum.

Akşama doğru mesajıma cevap gelmişti

“Eski yıllara ait fotoğraf bulmak dediğiniz gibi gerçekten zor. Çalışmalarınızda araştırma ödevimden elbette söz edebilirsiniz. Geri dönüş yaptığınız ve yardımlarınız için çok teşekkür ederim.”

Böyle spontane gelişen olaylar beni çok mutlu ediyor. Olayı yaşamak ve aynı şekilde aksettirmek çok keyifli! Üniversiteli arkadaşıma ne kadar yardımcı oldum bilemiyorum ama umarım ödevine bir toz zerresi kadar bile olsa yardımım olmuştur.

Bu olay benim yaşadığım üçüncü güzel geri dönüş oldu, yaptığım anlatımlarımla, çevre tasvirlerimle, kelime ve cümlelerimle insanların kalplerine dokunabiliyorsam ne mutlu bana!

Bugüne kadar yaptıklarımız artık geride kaldı. 2023 yılına gelince, kaderimizi takip ederken yollar bizi nereye götürür, nelerle karşılaşırız bilmiyorum ama bu tür hoş gelişmeleri yeniden yaşamak isterim. Severek yaptığım çalışmaların insanlarda yankı bulması en büyük arzum. Gerisi evrenin kendi işi olduğu için ne desem yalan. Ben yazmaya aynı şekilde devam edeceğim, sevdiğimin yanında sağlıklı ve huzurlu olduktan sonra gerisi yalan.

Şimdiden Dünya üzerindeki tüm arkadaşların Noellerini, yeni yıllarını tüm samimiyetimle kutluyorum. Umutlarınız yüreğinizden, başucunuzdan hiçbir zaman eksilmesin, sağlık, mutluluk ve huzur hep sizinle olsun.

Selam ve sevgilerimle…

Reklam