Karanlıkta ay ışığının vurduğu dalgalar
Köpüklerle birlikte denize doğru çekilen çakılların sesi
Nedense gevşetmiyor beni
Görünmeden uzaktan geçen bir balıkçının patpatı
İçimi ürperten hissettiğim o serinlik
Arada burnuma çarpan yosun ve deniz kokusu
Bütün bunlar sakinleştirmiyor beni
Alıp götürmüyor hayallerin en derinine
Ellerim cebimde
Kaşlarım çatık dudaklarımı ısırırken
Gözlerim kısılmış bir vaziyette uzaklarda kilitli
Sadece bakıyorum öylesine karanlığa
Bir boşluk hissi doldurmuş her yanımı
Ruhum sanki dalgalara kapılıp
Çekilip gitmiş gibi en kuytulara
O karanlık sahilde
Sessizce yanıma gelip elimi tutan yumuşak bir sıcaklık
Sevgiyle bakan iki kahve göz
Yeniden dolduruyor yaşamı içime
Yaşama nedenim, hayallerim varmış da
Bir ân unutuvermişim sessizlikte
Ama anlıyorum hiç hakkım yokmuş
Umutlarımı, hayallerimi terk etmeye
O karanlıkta
Göstermemeye çalıştığım iki damla gözyaşımla
Gizlice mühürledim korkularımı.
01 Kasım 2011
Gürcan Şenn Ph.D 
Ellerinize sağlık Gürcan bey okurken duygular gözlerimde canlandı, çok güzeldi.
BeğenLiked by 1 kişi
Aydek Hanım, ne kadar güzel bir yorum böyle! Çok teşekkür ederim.
BeğenLiked by 1 kişi
Sevgiyle bakan iki kahve göz. Gören göze… 😊
BeğenLiked by 1 kişi
Çok şükür görüyorum, hissediyorum ve şükrediyorum. Selam ve sevgilerimle.
BeğenLiked by 2 people
👌🤩 Harika.
BeğenLiked by 1 kişi