Yalancı bahar bu, adı üstünde
Öyle iki laf arasında parlayıp kaçar güneş
Kandırılacağını bilemeden
Ağaçlarda açıverir beyaz pembe çiçekler
Daha tam anlayamadan bir şeyleri
Sarsar derinden
Sert kış rüzgârları garipleri
Üstüne bir de yakınca soğuk
Kendilerini yerde serilmiş buluverir
Güzelim umut çiçekleri
Hele üstlerine bir de düştü mü kar
Unutuverirler hem ışığı hem de güneşi
Umutlar da böyledir işte
Patlayıverir her dem,
Görünce kendi güneşini
Bazen de kanar böyle çiçekler gibi
İçi titreyerek, üzüntüyle sönüverir belki de
Bazen nereden çıktığı belli olmayan
Cılız tohumlar sürükleniverir rüzgârla
Belki de arılar taşır gizliliklere polenleri
Nisan yağmurlarıyla
İki taş arasında yeşeriverir bir şeyler,
İşte gizlenmiş umut çiçeklerinin habercileridir bunlar
Çekinerek de olsa, kaldırırlar başlarını
Bir avuç toprağın içinden
Hayatlar, umutlar, güzellikler
Eminim onlar da gizlenmiştir
İki taşın arasında bir yerlerde
Umulmadık bir zamanda
Yeşerip gösterecektir kendisini
Bahara dönen yaşamın içinde
