Umut çiçekleri

Yalancı bahar bu, adı üstünde

Öyle iki laf arasında parlayıp kaçar güneş

Kandırılacağını bilemeden

Ağaçlarda açıverir beyaz pembe çiçekler

Daha tam anlayamadan bir şeyleri

Sarsar derinden

Sert kış rüzgârları garipleri

Üstüne bir de yakınca soğuk

Kendilerini yerde serilmiş buluverir

Güzelim umut çiçekleri

Hele üstlerine bir de düştü mü kar

Unutuverirler hem ışığı hem de güneşi

Umutlar da böyledir işte

Patlayıverir her dem,

Görünce kendi güneşini

Bazen de kanar böyle çiçekler gibi

İçi titreyerek, üzüntüyle sönüverir belki de

Bazen nereden çıktığı belli olmayan

Cılız tohumlar sürükleniverir rüzgârla

Belki de arılar taşır gizliliklere polenleri

Nisan yağmurlarıyla

İki taş arasında yeşeriverir bir şeyler,

İşte gizlenmiş umut çiçeklerinin habercileridir bunlar

Çekinerek de olsa, kaldırırlar başlarını

Bir avuç toprağın içinden

Hayatlar, umutlar, güzellikler

Eminim onlar da gizlenmiştir

İki taşın arasında bir yerlerde

Umulmadık bir zamanda

Yeşerip gösterecektir kendisini

Bahara dönen yaşamın içinde