Her şeyi yazsam da alt alta
Toplasam da yan yana
Farkında olmadan kayboluyorum
Ruhumun karanlıklarında
Özgürlüğüm yol olup gitmiş
Küçük zaman aralıklarında
Geçmiş çöreklenip kalmış
Hayatımın köşe başlarında
Hatıralar karışmış
Hayallerimin arasına
Geriye dönüp bakıyorum da
Dikkatimi çeken
Göz alabildiğine uzun bir yaşam
Başımı ileriye çevirdiğimde de
Gördüğüm tek şey
Dibi görünmeyen kalın bir sis perdesi
Bu büyük belirsizlik girdabında
Her an bir resim
Her saniye bir duygu
Her dakika değişen bir tablo
Her saat başka bir yaşam
Kayıp gidiyor her şey
Yavaşça parmaklarımın arasından
Silinip gidiyorlar
Hızla gözlerimin önünden
Bense kıpırdayamıyorum yerimden
Lütfen izin verin
İnecek var diyemiyorum insanlara
Açıp kapıyı da inemiyorum bir türlü
Bu sonsuzluk vagonundan
05 Kasım 2013
Gürcan Şenn Ph.D 